Rozdział 8

-Nie wiem jak ty, ale ja czuję do ciebie coś więcej niż przyjaźń. –powiedział patrząc głęboko w moje oczy.

-Ja wiem, że czuję do ciebie coś więcej niż przyjaźń, ale nie umiem jeszcze tego określić. –powiedziałaś ze smutkiem.

-Rozumiem cię. Będę czekał. –pocałował mnie czule w czoło i wyszedł z pokoju. Rozpłakałam się. Przecież go kocham. Dlaczego tak mu powiedziałam? Przeklinałam w myślach samą siebie. Do wieczora leżałam w łóżku i myślałam o całej sytuacji. Muszę mu powiedzieć co czuję. Patrzę na zegarek -22. Pewnie śpi. Jednak coś mnie kusi. Szybko otarłaś łzy, poszłaś do łazienki i przemyłaś twarz zimną, a wręcz lodowatą wodą. Po chwili zamykałaś drzwi pokoju. Udałaś się do pokoju Ignaczaka. Stanęłaś przed nimi i nie pewnie zapukałaś.

-Chwila ! –krzyknął. Serce biło jak szalone. Już miałaś zawrócić, ale drzwi się otworzyły.

-Tak? –zapytał. –O cześć Asia, wchodź. –powiedział gdy cię zobaczył. Szybko weszłaś do środka i podeszłaś do okna.

-Miałeś kiedyś tak, że chciałeś komuś coś powiedzieć, ale bałeś się. Nie miałeś odwagi? –wypaliłaś prosto z mostu.

-Miałem. –odpowiedział niepewnie siadając na łóżku. Obróciłaś się w jego stronę, wasze spojrzenia się spotkały. Nogi się pod tobą ugięły.

-Kocham cię. –powiedziałaś cały czas patrząc w jego oczy. Milczał. Chciałaś wyjść, gdy ten wstał podszedł do ciebie. Ujął twoją twarz w swoje ręce i wpił się w twoje usta. Odwzajemniłaś pocałunek. Wasze serca biły jak szalone. Gdy oderwaliście się od siebie po chwili powiedział.

-Też cię kocham. –staraliście się unormować swoje oddechy. Uśmiechaliście się do siebie.

-Pójdę już. –powiedziałaś po chwili.

-Możesz tu zostać. –odpowiedział.

-Nie. –uśmiechnęłaś się. Szłaś w stronę drzwi gdy ten pociągnął cię za rękę i znów namiętnie pocałował.

-Dobranoc. –powiedział uśmiechnięty, gdy się od siebie oderwaliście.

-Dobranoc. –odpowiedziałaś i zadowolona wyszłaś z jego pokoju. Z wielkim uśmiechem weszłaś do pokoju, brałaś prysznic i kładłaś się spać. Wstałaś o 8. Czyli za godzinę jest śniadanie. Zaczęłaś powoli się ubierać. Kilka minut przed 9 wyszłaś z pokoju i wcześniej go zamykając ruszyłaś do stołówki. Tam czekał już na ciebie Krzysiek ze śniadaniem.

-Cześć. –przywitałaś się z nim dając mu buziaka w policzek.

-Witaj. –powiedział. –Proszę to twoje śniadanie.

-Dziękuję. Smacznego.

-Smacznego. –zaczęliście w ciszy konsumować swoje śniadanie. Po zjedzeniu śniadania ruszyliście do pokoju Ignaczaka trzymając się za ręce. Usiadłaś na łóżku, a on obok ciebie.

-Co dzisiaj będziemy robić? 

-Już wszystko zaplanowane. –powiedział.

-Co? –zapytałaś zdziwiona.

-No tak. Wszystko już zaplanowałem. Popołudnie i wieczór. –odpowiedział.

-To co będziemy robić? –spojrzałaś się w jego oczy.

-Niespodzianka.

-Nie lubię niespodzianek. –burknęłaś.

-Tą polubisz. –dał ci całusa w policzek. Czas do obiadu spędziliście na rozmawianiu. Poznawaliście się coraz lepiej. O 15 zeszliście na obiad, który także minął wam na rozmowach. Gdy wracaliście na górę powiedział.

-O 17 masz być gotowa.

-Mam godzinę? –zapytałaś.

-Godzinę dwanaście. –wyszczerzył się.

-A w co mam się ubrać?

-W coś ładnego. –powiedział. Odprowadził cię pod drzwi pokoju i ruszył do swojej komnaty. Gdy znalazłaś się w pokoju od razu zaczęłaś przygotowania. Kompletnie nie wiedziałaś co ubrać. W końcu zdecydowałaś się na beżową sukienkę z koronką. Włosy lekko pofalowałaś, zrobiłaś delikatny makijaż. Gdy kończyłaś malować rzęsy usłyszałaś pukanie do drzwi. Spojrzałaś na telefon, który wskazywał 17. Odłożyłaś tusz i szybko poszłaś otworzyć drzwi. Za nimi stał Krzysiek ubrany w ciemne jeansy, koszulę w kratę i czarną marynarkę.

-Gotowa? –zapytał dając ci na powitanie buziaka.

-Już prawie. –odpowiedziałaś. Szybko założyłaś marynarkę i baleriny, zabrałaś torebkę. –Gotowa powiedziałaś i razem z Krzyśkiem wyszłaś z pokoju. Szybko zamknęłaś drzwi, a klucz wrzuciłaś do torebki.

-Ślicznie wyglądasz. –powiedział Igła i objął cię w pasie.

-Dziękuję. –odpowiedziałaś. –Ty też niczego sobie. –dał ci całusa. Zeszliście po schodach i po chwili byliście już na zewnątrz. Świeciło słońce, ale wiał wiatr. Złapaliście się za ręce i ruszyliście w nieznanym ci kierunku.

-Gdzie idziemy? –zapytałaś po chwili.

-Zobaczysz. –odpowiedział. Dalej szliście w ciszy. Po kilku minutach skręciliście do lasu.

-Co ty… -zaczęłaś.

-Nie mam zamiaru cię wykorzystać, zabić i zakopać. –powiedział.

-Skąd wiedzia…-znów nie skończyłaś.

-Trochę cię już znam. –uśmiechnął się cwanie i zakrył ci oczy. –Chwilę poczekaj. –kiwnęłaś głową. Kierował cię powoli do przodu. Nie wiesz ile szliście, straciłaś orientację. Po chwili Krzysiek zabrał ręce. –Możesz już otworzyć. –powiedział, a ty otworzyłaś oczy. Ujrzałaś przepiękny widok. Naprzeciwko zobaczyłaś las, który kończył się przepaścią. Świecące słońce dodawało urok temu miejscu. Chciałaś zrobić krok do przodu, ale powstrzymał cię on.

-Nie. –powiedział. Odwróciłaś się do niego. –Popatrz w dół. –szybko wykonałaś jego polecenie. Stałaś nad przepaścią. Jeden krok do przodu i mogłaś zginąć. Dlatego przez cały czas cię trzymał i nie wypuszczał ze swoich objęć. Rozejrzałaś się wokół. To wyglądało jak jakaś wielka dziura. Na dole rosły jakieś krzewy.

-Tu jest magicznie. –powiedziałaś.

-Fakt. –odpowiedział.

-Skąd znasz to miejsce? –zapytałaś.

-Kiedyś bawiliśmy się w podchody z chłopakami i znalazłem to miejsce. –wzruszył ramionami.

-Któryś z nich Wie jeszcze o tym miejscu?

-Nie. Raczej nie. –powiedział. –Ode mnie na pewno nie wiedzą.

-Rozumiem. –powiedziałaś. Zrobiliście rundkę w koło, rozmawiając o urokach tego miejsca.  

-Teraz idziemy na kolację. –powiedział Krzysiek gdy wyszliśmy z lasu. Po kilkunastu minutach byliście w restauracji. Krzysiek zamówił jedzenie dla nas. Kelner nalał nam białego wina. Zaczęliśmy rozmawiać o zbliżających się meczach. Po chwili kelner przyniósł nam kurczaka w pomarańczach. Był naprawdę wyśmienity. Po 20 opuściliśmy lokal. Do ośrodka zaczęliśmy wracać najdłuższą drogą jaka się dało.

-Zimno ci? –zapytał.

-Nie. –skłamałaś.

-Nie kłam. –powiedział i ściągnął swoją marynarkę i założył ją na twoje ramiona.

-Przestań, bo będziesz chory. –mówiłaś.

-Ty też. –powiedział.

-Trener mnie zabije.

-Nie i przestań się ze mną kłócić. –powiedział stanowczo.

-No dobra. –jęknęłaś. Znów chwyciliście się za ręce i tym razem w ciszy ruszyliście do ośrodka. Przechodząc przez park, Krzysiek się zatrzymał.

-Kurde, zapomniałem. –powiedział.

-Czego? –zapytałaś.

-Zostaniesz moją dziewczyną? –zapytał nieśmiało.

-Tak. –powiedziałaś z uśmiechem, a ten cię namiętnie pocałował. Po chwili znów ruszyliście do ośrodka. Gdy tam dotarliście było kilka minut przed 22. 

--------------------------------------
No to Krzysiek i Asia są razem ! Cieszycie się? :)